griye uyanmak

bi sonbahar sabahı.. hava kapalı her yer gri. Kuşlar ötüyor, araçlar geçiyor, insanlar bağırıyor griye uyanan şehirde hayat devam ediyor. Sesler duyuyorum yere düşen şişenin sesini, dışardaki kuşun, gürleyen göğün sesini.. Bir de içimde sesler var onları dinlemek dışardaki sesleri dinlemekten daha zor daha güç. Biraz kaygılı ama bi o kadar da çoşkulu. Beni ben yapan şeyler. Kaybetmekten çok korkarım belki de o yüzden kazanmak için çabalamayışım. Hem bazı durumlarda kazanmak, kaybetmek yoktur sadece sevmek vardır.Sadece sevmek.. karşılıksız, beklentisiz. Biri sizi sevsin diye sevmezsiniz, biri gelir gözünüzün içine bakar ve sonrası sol yanınızla ilgili..