İletişim araçlarının gelişmesiyle iletişim mekanikleşmiştir. Yüz yüze iletişimin önemine ne kadar değinsekte gerçek anlamda şuan yüz yüze iletişim kuramamak en büyük sorunumuz.Aslında yüz yüze iletişim bi zaman sonra tarih olacak. Yeni nesile eski zamanlarda şöyleydi böyleydi diye anlatarak yad edeceğiz. Hani şu 'eski bayramlar' gibi. Hey gidi sohbetlerimiz diyeceğiz. Bi bakıma aile büyüklerimiz haricinde herkes yüz yüze iletişimi sonlandırmış durumda . Örneğin arkadaşlarımızla bir araya geldiğimizde bile elimizdeki akıllı telefonla (telefonlar akıllaştıkça insanlar aptallaştı) farklı sosyal ağlarda da etkileşim kurmaya çalışıyoruz. Tam olarak ortama uyum sağlayamıyoruz. Konuşulanlar ya bölünüyor ya da yüzeysel geçiştiriliyor.Takipçisi olduğum, müziklerini beğenerek dinlediğim bi sanatçı konserlerinde hemen herkesin telefonuyla kendisini çekmesinden oldukça rahatsız olduğunu yazmıştı. Rahatsızlığının nedeni icraat ettiği sanatın kulaklara hitap etmesiydi. Yani dinleyiciye ihtiyacı vardı. Görsel zenginlik elde edeceğim diye kendini tüketen seyircilere değil. Aslında geçmişteki konserleri hatırladığımızda insanlar şarkılara çakmakla eşlik ederdi. Şimdi ise telefonun ışığıyla.Her yer aydınlık şıkır şıkır.Ama bi kalite eksik. Akıl hep havada, dikkat hep dağınık.
Kişiler teknolojiyi bilinçli yönde kullanmadıkları için bu yüz yüze sohbetler ortadan kalkmaya başladı. Buna popülerlik takipçi edinme takip edilme ihtiyaçları neden olmakta. Klasik bir laf son dönemde duyduğumuz ''sürekli bir şeyler oluyor o yüzden devamlı netteyim'' ya da ''gündemi kaçırmamalıyım'' senin gündem dediğin kim nerede ne yapmış ne demişten ibaret bunlar senin neden umurunda ki? İşte gerçek dünyadan insanlar bu şekilde uzaklaşıyor ve yanında oturduğun insana şu telefonu bırak da konuşalım dersin.
YanıtlaSil